بهناز با فهمیدن اینکه هیچکس رو نداره اینقدر ناراحت شده بود که دیگه مال و اموال هیچ اهمیتی براش نداشت.
وسایل اندکش رو جمع کرد تا فردا اول وقت اونجارو ترک کنه... وارث پدر بزرگ چنان مواظب بود که حتی سر سوزنی از اموال پدرش رو بهناز با خودش نبره ، که حتی لپ تاپ و دوربینش روهم نذاشت برداره و با سنگدلی تمام گفت : پدرم اینهمه سال خرج زندگیتو داده و دیگه هیچ حقی به اموالش نداری!!!
بهناز با یه چمدون وسیله از خونه پدر بزرگ خارج شد... نمیدونست کجا بره... توی اون شهر کوچیک آبرو داشت.. نمیتونست همینطوری ساده دست پیش کسی دراز کنه، خیلی فکر کرد تا بالاخره تصمیم گرفت بره تهران، شاید تو اون شهر بزرگ یه جا بتونه کاری پیدا کنه.
پول کمی داشت. خیلی کم. رفت طرف ترمینال... شانسش راه زیاد دور نبود و لازم نبود کرایه تاکسی بده.. پیاده رفت.
بلیطی برای اولین اتوبوسی که میرفت تهران خرید...دوساعت باید منتظرمیشد...نشست یه گوشه روی نیمکت. بادقت به اطرافش نگاه کرد. اولین بار بود که اینجارو می دید. در واقع اولین بار بود که میخواست سفر کنه. استرس داشت. وحشت از آینده نامعلوم داشت از پا درش میاورد.
کنارش خانمی نشسته بود که دوتا دختر دو قلو داشت. دوقلوها ناز بودن. موهای کمرنگ وچشمای عسلی... مثه سیبی بودن از وسط نصف شده... مونده بود مادره چه جوری تشخیصشون میده؟؟؟ رو به مادره گفت دختراتونن؟؟؟ مادره یه لحظه با تعجب نگاش کردو بعد با لبخند گفت: آره...
بهناز پرسید:چن سالشونه؟؟؟
مادره جوابداد:۴سال...
-: خیلی نازن... با هم اشتباشون نمی گیرین؟؟؟
-:همه میگن سخته بفهمن کدوم کیه... ولی من؟؟؟ راستش همیشه راحت حس کردم مینا کدومه مینو کدومه...
بهناز با هیجان گفت: وااای مینا...مینو... اسماشونم که عین همه!!!
مادره فقط خندید. بعد از کیفش دوتا بیسکویت درآورد وداد به دوقلوها..
بهناز احساس دل ضعفه کرد یادش آمد نه دیشب نه امروزصبح هیچی نخورده... سعی کرد ذهنی و بدون باز کردن کیفش حساب کنه چقد پول داره... باید اونقدی باشه که بشه قبل از حرکت یه چیزی بخره...
پاشد ورفت کمی اونورتر از یه مغازه کوچولو که همه چی... از خوراکی وآبمیوه گرفته .. تا فلاسک آب سرد و آب جوش... داشت، یه کیک خرید.. خودشم میفهمید با این کیک سیر نمیشه، ولی پول زیادی نداشت و باید صرفه جویی میکرد. معلوم نبود تهران چه مدت طول میکشید تا کار و درآمدی پیدا میکرد...
کیکش تازه تموم شده بود که صدای نخراشیده کمک راننده رو شنید: مسافرای تهران سوارشن....مسسسافرااای تهرررران.... سوارششششن که جا نمونن....
بهناز رفت بالا . ازرو شماره بلیط نشست کنار یه خانم مسن چادری. سلام کرد وخانمه با لبخند جواب سلامشو داد.
مینو و مینا ورجه ورجه کنان سوار شدن پدر و مادرشون شماره صندلی رو کنترل کردن و صندلیای هم ردیف بهناز رو اشغال کردن.. بهناز خوشحال شد... ازین دوتا وروجک خوشش آمده بود.
همه که سوار شدن باز کمک راننده با همان صدای گوش نواز فریاد کرد: هممممه سوارن؟؟؟؟
جز تک و توکی که زیرلب بله ای گفتن جوابی نیامد... خب آخه اگه کسی سوار نباشه چه جوری جواب بده؟؟؟؟
اتوبوس با تکان اندکی راه افتاد... دوحس متضاد همزمان به وجود بهناز راه پیدا کرد... آرامش ...و ...ترس...
خودش هم نمیدونست از چی میترسه... شایدم اگه میدونست که دیگه ترس نداشت...
چشماشو بست و سعی کرد به هیچی فکر نکنه...
تکان گهواره ای اتوبوس براش جالب بود... نفهمید واقعا خواب هم رفته بود یا نه یه دفه صدای خانم کناری توجهشو جلب کرد: خانمی سیب میخوری؟؟
چشماشو باز کرد لبخندی زد وگفت: نه ممنون...
-:چرا تعارف میکنی؟؟ بخور خوبه تشنه نمیشی...
سیب را گرفت وتشکر کرد و با لذت خورد.
*********************************
ادامه دارد
درود
باران عزیزم
خوشحالم خبر کردی
بیصبرانه منتظرم بقیش و بخونم
درود به لیلای گلم!!!
ممنون عزیزم
حتما...
درود دوباره
باران عزیز اون وبلاگ قبلی رو نداشتی
اگه دوست داشتی لینک کن به اسم سهم من از عشق ـ لیلا
لینک شدی گلم
سلام
نظرت رو توی یه وب خوندم
از باران خوشم میاد
اومد نامه ش رو خوندم
قشنگ بود
خواستی تو هوای بارانی قدم بزن
تا بعد ها ...
سلام دوست خوبم
ممنون که به هوای بارانی خونم قدم گذاشتی!!
بازم بیا ...
سلام باران عزیز
داستان زیبایی ست .
لینکت میکنم که بازم بیام پیشت .
ممنون میشم که اگه بازم آپ داشتی خبرم کنی
سلام میخک جون
ممنون
منم لینکت میکنم
حتما عزیزم
من عاشقه بارونم!باران عزیزم وبلاگه قشنگی داری.پیروز باشی
ممنون عزیزم
توهم همینطور
سلام
زیبا بود و مشتاق خوندن ادامش هستم
.
.
نفس که می کشم ، با من نفس می کشد .قدم که برمی دارم، قدم برمی دارد.اما وقتی که می خوابم ، بیدار می ماند تا خوابهایم را تماشا کند.او مسئول آن است که خوابهایم را تعبیر کند.او فرشته من است، همان موکل مهربان.اشک هایم را قطره قطره می نویسد.دعاهایم را یادداشت می کند.
ممنونم
درود
بارن عریزم
گفتی غمگین مینویسم
آخه من دختر فصل خزانم و زاده غمم
چه کنم؟
اگر از غم ننویسم چه نویسم؟
درود گلم
آخه حیفه غمگین باشی دوست دارم شاد ببینمت... بوس
مرسی که بهم سر زدی خوشحالم کردی !
بازم اگه از این کارا کنی خوشحال میشم !
قاب وبلاگتم خیلی قشنگه !
موفق و سربلند باشی
ممنون عزیزم
خوشحالم که اینجایی