راز

 روزی در چهارمین دهه زندگیت از روزمرگیها لذت میبری.....از شستن ظرفهای کثیف،از پاک کردن سبزی،از پختن،از نگاه کردن به ملحفه های یک شکل و تمیز،از گپ زدن با یک دوست و حرف زدن از هر دری......میفهمی توجه کردن به همین جزئیات زندگی را زیبا می کند.کلیات همیشه پررنگ جلوی چشممان رژه می روند اما این راز نهفته در نگاه کردن به گلهای کوچک روییده در کنار پیاده رو است که گاه سالها بر ما پوشیده می ماند....

ایمان

کم کم به خودم ایمان می آورم.اینجا که ایستاده ام خودم را میبینم.جای خوبی است....کاش زودتر رسیده بودم.....اما مهم رسیدن است.....کاش راه را گم نکنم و خودم را دوباره....

زمستان ما اینگونه میگذرد

CIMG1252.jpg

روزهای زمستانی امان به تندی میگذرند.انگار همان قدر که مهتاب منتظر آمدن بهار وجشن تولدش است  دفتر زمستان هم تند تند ورق میخورد تا به بهار برسد.من در فصل جدیدی از زندگیم تمام وقت مادری میکنم.در کنار خستگیها و دغدغه های بی پایانم برای بچه ها احساس آرامش میکنم.از اینکه میتوانم پابه پای بچه ها پیش بروم راضیم.مهتاب دوباره به مهد کودک برگشته.مثل گذشته خیلی زود محیط جدید را پذیرفت.بسیار امیدوارم این روند بتواند تعاملش را با اطرافیان بهبود ببخشد.همه تلاشم این است که مهارت بیان خواسته هایش در بیرون از خانه تقویت شود و بتواند با صدای بلند در جمع صحبت کند.با برنامه هایی که برایش تنظیم کرده ام گمان میکنم رسیدن به چنین هدفی دور از دسترس نباشد.

همچنان عاشق نقاشی و درست کردن کاردستی است.هیچ وقت از این کار خسته نمیشود.من هم تا آنجا که میتوانم ریخت و پاشهایش را تحمل میکنم.البته هدف اصلی ام این است که بعد از بازی وسایلش را مرتب کند اما مادر سخت گیری هم نیستم.البته مواقعی که خانه از شکل طبیعیش خارج میشود با خودم میگویم ای کاش سخت گیرتر بودم و اینقدر برای بازی بچه ها آسان نمیگرفتم.....این را هم بگویم که به نسبت گذشته قاطعیتم بیشتر شده .به گمانم قاطعیت همراه با ملاطفت حلقه گمشده تربیت است که اکثر ما پدر و مادرها  درست اجرایش نمیکنیم....

و حالا از مینو مینویسم.دختری که نمیتوانیم ساده دوستش داشته باشیم.من و پدرش و مهتاب عاشقانه دوستش داریم.بسکه شیرین است و دلربا.دلرباییهایش خاص خودش هست.خیلی اهل بغل و بوس نیست .اما هیچ وقت هم به یک بوس راضی نمیشود و حتما باید دو تا ببوسیمش.اولین جمله ای که گفته " آب بده" بوده.رنگ آبی را یاد گرفته.به زبان خودش چند تایی شعر هم میخواند.کتابخوانی هم از علائق خاصش است.میتواند برای عروسکش "نی نی" کتاب بخواند.همچنان بر طبل استقلال میکوبد.این کارش گاه شیرین است و گاه دردسر ساز.عاشق مهتاب است و همه جا هوای خواهرش را دارد.کم کم زمان بازیهای دو نفره اشان بیشتر میشود.و این مرا خوشحالتر میکند چون این بازیهای دو نفره نتایج ارزشمندی برای هر دوی انها به همراه دارد و توانسته تا حدودی انحصار طلبیها و حساسیتهای مهتاب را تعدیل کند.ضمن اینکه آنها میتوانند بدون حضور و کمک من  بعضی از کارهایشان را انجام دهند.

من تلاش میکنم هر دوی انها را همانطور که هستند دوست داشته باشم.انها را با همدیگر و با دیگران مقایسه نکنم و به سمت تعادل سوقشان دهم.در این راه دیگر ایده آلیست نیستم.اشتباهات خودم را  میپذیرم و میبخشم.اصل آهسته و پیوسته را برای  حل مسائل و مشکلات پیش رو بیشتر میپسندم......

حالا بیشتر از هر وقت دیگری برای مادری کردن احترام قائلم به هر شکل و سیاقی که باشد.

 

مینو در یک سال و نیمگی

مینو یاد گرفته بگوید مهتاب و خواهرش از این موضوع خیلی خوشحال است.

بیشترین کلمه ای که این روزها استفاده میکند من است.برای مطرح کردن خودش یا اعلام مالکیتش میگوید من....من.اگر کسی اسمش را بپرسد هم در جواب میگوید من.کلمه پر استفاده بعدی خودم است.هر کاری را میخواهد خودش انجام دهد از لباس پوشیدن بگیر تا رانندگی کردن.

هر چیزی یشتر از یکی را میگوید دو تا.

گاوها را خیلی دوست دارد.وقتی از نردیک انها را می بیند هیجانش دیدنی است.

مقلد ماهری است.همه کارهای مهتاب را با جزئیات تقلید میکند.حتی در حرف زدن.وقتی مهتاب میخواهد موضوعی را برایم تعریف کند مینو هم وسط ما می ایستد و تند تند چیزهایی می گوید .

تا چند روز پیش هر کار اشتباهی که انجام میداد وقتی می پرسیدیم کی این کار را کرده؟فوری جواب میداد بابا.اما چند روزی است مسئولیت کارهایش را می پذیرد و با افتخار میگوید من....من.

همبازی خوبی برای خواهرش است.البته در مواردی که متوجه قوانین بازی نمی شود حسابی مهتاب را عصبانی میکند.یا وقتهایی  که به حریم وسایل مهتاب زیادی نزدیک میشود.خودش هم متوجه حساسیت خواهرش شده.هر وقت برایش توضیح میدهم که این وسیله مال مهتاب است میبرد و به آج (مخفف آجی) تحویل میدهد.

از میان غذاها ماکارونی و ماهی را بسیار دوست دارد.فرنی هایی که پدرش برایشان درست میکند را هم دوست دارد.

وقتی مهتاب نقاشی میکشد سرع میدود روی یک کاغذ چند تا خط میکشد و می گوید من من.یعنی من هم کشیدم ببیننید.و ازقرارگرفتن نقاشیهایش روی در یخچال کنار نقاشیهای مهتاب کلی ذوق میکند....

 وجود نازنینش برای خانه ما و اهالی اش دوست داشتنی تر از هر چیزی است.

 

 

 

 

 

............

کمتر پست جدید می نویسم اما هر روز در ذهنم حرفهایم را برای ثبت در اینجا مرور میکنم هر چند آخر سر وقت نمیکنم چیزی بنویسم.پست نصفه نیمه ای هم که می نویسم نمیدانم در فضای مجازی به کجا پرت می شود و گمش میکنم.خدا را شکر امب فرصتی داشتم تا از دوستانم خبر بگیرم.چقدر خوشحالم که یک فرشته کوچک نویت گرفته است برای ورود به این دنیا.چرا که با تولد هر کودک امید به زندگی ذوباره جان میگیرد.

.....................

بچه ها خوبند.خوب خوب.وقتهایی که با هم بازی میکنند و میخندند من در ابرها سیر میکنم و وقتهایی که تحمل یکدیگر را ندارند من روی زمین دنبال راه چاره میگردم....وقتهایی هم هست که من تاب تحملشان را ندارم.دلم میخواهد از دستشان فرار کنم.

........................

آقای پدر اعتراض میکند که چرا این روزهای مینو را ثبت نمیکنم.من مانده ام چطور و با کدام واژه شیرین کاریهای مینو را بنویسم.از نوع راه رفتنش تا حرف زدن و بازیهایش.بازی مورد علاقش قایم باشکه.یکی از شیوه های این بازی هم اینخ که یک روسری یا پتوی کوچک روی سرش می اندازه و چشم بسته راه میره.آب بازی و کاوش در کابینتهای آشپزخانه هم که کار هر روزه اش است.تقریبا روزی هزار بار میگه مامان.هنوز هم دوست داره خود غذا بخوره.شیوه ای که برای این کار استفاده میکنه از نظر خیلیها عجیب و غریبه.بماند که بارها متهم شدم به بی خیالی و مراقب بچه نبودن.کلمه جدیدی که یاد گرفته دمپاییه.نقاشی میکشه و هر بار میاره تا من ببینم و تشویقش کنم بعد میخنده و بدو بدو میره تا یک نقاشی دیگه بکشه.کنار مهتاب میشینه و کارتون تماشا میکنه.کارتون بره ناقلا را دوست داره.بازیهای آوازی خانم سالم را هم خیلی زیاد دوست داره.از علاقش به کتاب هم همینقدر بگویم که گاهی از دستش فرار میکنم.بیشتر صبحهها با ضربه ای به سرم بیدار میشوم.مینو خانم با کتابی در دست بالای سرم نشسته و با کتاب بر سرم میکوبد تا بیدار شوم و برایش بخوانم.این هم از عاقبت تشویق کودکان به کتابخوانی.

مهتاب همواره از خواهرش حمایت میکند.البته این به معنای ان نیست که همیشه دلش میخواهد با او بازی کند.گاهی اوقات هم بازی های تنهایی دلش میخواهد(خودش این طورمی گوید).اگر مینو را از کاری منع کنم یا با صدای بلند با او صحبت کنم مهتاب سرییع واکنش نشان میدهد و می گوید ما حق نداریم با خواهر جونش این طور صحبت کنیم و باید به اواحترام بگذاریم چون بچه کوچیکه و زود ناراحت میشه و.....

...................

این روزها به شدت احساس میکنم دانسته هایم برای مادری کردن کم شده و به دنبال منابع جدیدی برای الهام گرفتنم.مادری کردن بدون آگاهی سخت است.

 

 

باران مرا با خود میبرد

به گمانم کمر تابستان شکسته.چیک چیک بارون این خبر را میده.گرما که بارش را ببنده و بره من هم انرزی بیشتری برای نوشتن خواهم داشت.....

...................

بچه ها خوبند.خوب خوب.گاهی با هم بازی میکنند.میخندند.با هم شوخی میکنند.و این برای من از هر چیزی....از هر چیزی با ارزشتر است و قشنگتر ...گاهی هم تحمل یکدیگر را ندارند و من تحملشان میکنم.گاهی هم تحملم تمام می شود....

.......................

حس میکنم دانسته هایم برای مادری کردن ته کشیده.به دنبال راههای جدیدم برای برون رفت از بن بستها.برای مادری کردن همیشه باید دستت پر باشد.باید همیشه بیاموزی.

.....................

یک لیوان چای داغ....یک هوای بارانی ....و یک کتاب مرا به خود میخوانند.

 

 

 

 

زندگی ساختنی است

زندگی گذراندنی نیست ساختنی است

روزها است این جمله در ذهنم تکرار میشود.نه فقط تکرار میشود که گویی درهای جدیدی را به رویم باز کرده است.فکر میکنم در همه ابعاد زندگی عمل کردن به این جمله میتواند سازنده باشد.شاید خیلی از لحظه ها و ساعتها را تنها برای گذراندن طی کرده ام بی آنکه فکر کنم همه لحظه های زندگی مغتنمند.از دل لحظه های سخت هم میشود زندگی را ساخت.آنگونه که روحت در سختیها عمیق تر میشود.

در همین فرصت کوتاه خواستم این چند جمله را بنویسم شاید برای قلب و روح دیگری هم اعجاز کند.

پی نوشت:در ازدحام زندگی شلوغم هر بار فرصتی دست دهد به خانه هایتان سر میزنم.همه پستها را میخوانم مثل خواننده های خاموش و از بودنتان و داشتنتان به خود میبالم.

زندگی ساختنی است

زندگی گذراندنی نیست ساختنی است

روزها است این جمله در ذهنم تکرار میشود.نه فقط تکرار میشود که گویی درهای جدیدی را به رویم باز کرده است.فکر میکنم در همه ابعاد زندگی عمل کردن به این جمله میتواند سازنده باشد.شاید خیلی از لحظه ها و ساعتها را تنها برای گذراندن طی کرده ام بی آنکه فکر کنم همه لحظه های زندگی مغتنمند.از دل لحظه های سخت هم میشود زندگی را ساخت.آنگونه که روحت در سختیها عمیق تر میشود.

در همین فرصت کوتاه خواستم این چند جمله را بنویسم شاید برای قلب و روح دیگری هم اعجاز کند.

پی نوشت:در ازدحام زندگی شلوغم هر بار فرصتی دست دهد به خانه هایتان سر میزنم.همه پستها را میخوانم مثل خواننده های خاموش و از بودنتان و داشتنتان به خود میبالم.

دنیای یک سالگی

 

9erbee4mmhjqjkvrnq8m.jpg

دنیای یک سالگی دنیای قشنگی است آنقدر که از دیدنش سیر نمی شوی.خانه ما افتخار میزبانی  فرشته ای یک ساله را داردشیرین است مثل عسل.ازیک هفته قبل از تولدش راه رفتن را آموخت.حالا وقتی آهنگ بیرون رفتن می کنیم کفش به دست پشت در می ایستد.خدا میداند وقتی راه رفتنش را نگاه میکنم از ذوق میخواهم قالب تهی کنم.تا یک ساله شود همه بلندیهای خانه از مبل و میز و پیشخوان آشپزخانه را فتح کرد.

چند کلمه آموخته و ما با شنیدن این کلمات قند فراوان در دلمان آب میشود. آب.گل.بابا.در.صدای به به ببعی و قارقار کلاغ را هم بلد است.عاشق کتابهایش است.با چنان شوق و ذوقی نگاهشان میکند که ما را هم سر ذوق می اورد.در هر کتاب صفحات خاصی را دوست دارد و میخواهد که آنها را بارها و بارها برایش بخوانیم.تقریبا خانه ما در ساعاتی از روز با کتاب های مینو فرش می شود.دوست دارد برای کتاب خواندن بغلش کنم.روی زانوهایم می نشیند و من برایش میخوانم.این لحظات را بی اندازه دوست دارم.میدانم که روزی دلم برایشان تنگ خواهد شد.

عاشق آب بازی است.همین که اسم حمام بیاید پشت در حمام بست می نشیند.حمام رفتن با خواهر و پدرش را دوست دارد.هر بار برای بیرون آمدن از حمام گریه میکند.همچنان از لباس پوشیدن و خوردن قطره بیزار است.بازی با غذا هم از بازیهای مورد علاقه اش است.مزه ترش و تلخ را بیشتر از شیرینی دوست دارد.زیتون و سیر میخورد دخترکم.

به حیوانات علاقه وافری نشان میدهد.از مرغ و خروس و گربه و سگ گرفته تا مورچه و کفشدوزک و...دوست دارد لمسشان کند.خوشحالم که پدرش میتواند در این تجربه قشنگ همراهیش کند .چون من هیچ وقت نتوانستم رابطه خوبی با این موجودات برقرار کنم.

موسیقی را هم دوست دارد.خدا میداند چند بار به همراه مهتاب آهنگهای رستاک را گوش کرده است.در کنسرت این گروه هم شرکت کرده.این به غیر از کنسرتهای خانگی است که به طور مستقیم در آنها شرکت دارد.در بخش حرکات موزون هم هنرمند قابلی است.

 

خلاصه که زندگی ما با حضور مینو دل انگیزتر شده است.با او بهشت خانه ما است.

 

 

یک ساله شیرین ما

باورم نمی شود مینوی ما یک ساله شده.امروز از صبح قربان صدقه اش رفته ام.تن نازدارش را بوسیده ام و به خاطر داشتنش هزار بار شکر به جای آورده ام.آمدنش زندگی مرا عمق بیشتری بخشیده و مرا عاشقتر کرده.خاطره قشنگ به دنیا امدنش را هیچ وقت فراموش نمیکنم.انقدر حضورش شیرین و آرام بود که هنوز هم هر وقت خسته ام در ذهنم ان شیرینی را مرور مکینم تا دوباره انرژی بگیرم.من و پدرش سخت به وجود نازنینش دل بسته ایم و برایش نور و روشنایی آرزو میکنیم.

او یقینا فرفرک نازنین و نازگلک بابا است.این جمله ای است که پدرش میخواهد اینجا برای مینو ثبت کنم.